بررسی تاثیر دبریدمنت مکانیکی به روش غیر جراحی در درمان بیماری های اطراف ایمپلنت

خلاصه: سابقه و هدف: علی رغم درصد بالای موفقیت درمان های ایمپلنت، پری ایمپلنتیت و موکوزیت اطراف ایمپلنت تظاهرات پاتولوژیکی هستند؛ که در اطراف ایمپلنت ها گزارش شده و پیش آگهی بهترین جایگزین دندان طبیعی را در معرض خطر قرار می دهند. این تحقیق با هدف تعیین تأثیر ( closed surface scaling ) بر شاخص های کلینیکی در درمان بیماری های اطراف ایمپلنت در بیماران چند مرکز خصوصی در شهر تهران انجام شد مواد و روش ها: این تحقیق به روش کارآزمایی بالینی انجام گرفت. تعداد ۱۵ ناحیه جداگانه گرفتار بیماری های اطراف ایمپلنت(شامل۱۰ ناحیه مبتلا به پری ایمپلنتیت و ۵ ناحیه دچار موکوزیت اطراف ایمپلنت )، در ۱۰ بیمار بررسی شد. مناطق بیمار در هر فرد، توسط دبریدمنت مکانیکی به روش غیر جراحی درمان شد. شاخص های کلینیکی شامل: عمق پاکت (ppd) ، از دست دادن اتصالات (cal) ، خونریزی هنگام پروب (bop) ، شاخص لثه ای (gi) ، قبل از انجام درمان و 5/1 و 3 ماه بعد از درمان ارزیابی شدند. یافته ها با آزمون wilcoxon signed-rank test مورد قضاوت آماری قرار گرفتند. یافته ها: میانگین cal از 4/1 ± 16/7 قبل از درمان به 4/1 ± 17/7 و 5/1 ± 18/7 و میانگین ppd از 47/1 ± 08/5 قبل از درمان به 47/1 ± 09/5 و 5/1 ± 09/5 به ترتیب 5/1 و سه ماه بعد از درمان تغییر کرد اما این تغییر معنی دار نبود (9/0 > p ) میزان bop و gi نیز 5/1 وسه ماه بعد از درمان تغییر معنی داری نکرد (9/0 > p ). نتیجه گیری: به نظر می رسد که جرم گیری به روش غیرجراحی (closed surface scaling) به تنهایی برای درمان بیماری های اطراف ایمپلنت ناکافی است.   کلید واژه­ها: پری ایمپلنتیت، موکوزیت، ایمپلنت های دندانی، جرم گیری